İnsanın yeryüzündeki ilk varlığından günümüze, değişmez temel kaygılarından bir tanesi “geleceğin belirsizliği”dir.
Bu nedenle, yaşadığımız andan kopar, bu endişeyle kabuğumuza çekilir, hareketsizleşiriz.
Özellikle iki dünya savaşı sonrası, Samuel Beckett’in yazdığı Godot’yu Beklerken’de “gelecek” Godot’un varlığında düğümlenirken, “beklemek” insanın ontolojik olarak yer yüzündeki serüveninin o dönemdeki anlamına karşılık gelir.
Vladimir’in “Peki ama ya gelmezse?” endişesi, geleceğe karşı duyulan ikircikli ve belirsiz beklentiyi ifade eder.
Türkiye’nin en uzun soluklu gençlik festivali olan Genç Günler’in 39.’sunu, 9-22 Mayıs 2025 tarihleri arasında gerçekleştiriyoruz.
Tiyatromuzun gençlerle birlikte yürüdüğü yolu değerli ve anlamlı buluyoruz.
110 yıllık tarihimizin başlangıcı olan Darülbedayi (Güzellikler Evi), bir okul olarak başladığı sanat yolculuğunda, o zamanın gençleri, bizim ustalarımızı bir araya getirmişti.
Ustamız Muhsin Ertuğrul ve arkadaşlarıyla anlam bulan bu hikaye, 110 yıldır gençlerimizin omzunda, ustalarımızın bilgeliğiyle yoluna devam ediyor.
Bildiğiniz üzere her yıl bir bağlam cümlesiyle Festival’imizi açıklıyoruz.
Sanatsal ekibimizdeki arkadaşlarımızla uzun toplantılar sonucu, “Gelecek!.. Peki Nasıl?” cümlesiyle bu yılın mottosunu belirledik.
Özellikle yapay zeka ve dijitalleşmenin hız kazandığı günümüzden baktığımızda, çoğumuzu bu “belirsizlik”ten kaynaklı bir karamsarlığın ve endişenin esir aldığını da gözlemliyoruz.
Özellikle son yıllarda yaşanan değişimin hızla hayatımızı şekillendirmesi, hepimizi değişmeye, uyum sağlamaya zorluyor.
Peki uyum sağlayamadığımız noktada başımıza ne gelecek?
Dünya, yapay zekanın makine ve robotla buluşmasıyla, “insansız” bir evreye doğru mu gidiyor?
Peki Beckett’in “anlamsız”lık ikliminden daha derin bir “anlam” ve “bağlam” kriziyle mi karşı karşıyayız?
İnsan, bu “travma”yı nasıl atlatacak? Hatta nesillerin alfabetik kodlarla sıralandığı bir denklemden baktığımızda, gelecekte insan olacak mı?